Αγώνες

Το Αττικό Ράλλυ ήταν ο τελευταίος αγώνας του Κυπέλλου Ασφάλτου για το 2004 και θα ήταν η πρώτη μας εμφάνιση στην Αττική! Στόχος της συμμετοχής ήταν να πάρουμε τους απαραίτητους βαθμούς για το Γιώργο μιας και είχε 20 βαθμούς λιγότερους από το Νίκο λόγω της μη συμμετοχής στο Ράλλυ Φίλιππος. Με αυτό το σκεπτικό αποφασίσαμε να συμμετέχουμε και σε αυτό τον αγώνα με τα ελάχιστα δυνατά έξοδα μιας και το αυτοκίνητο είχε μόλις ετοιμαστεί μετά την έξοδο στο Ράλλυ Αλεξανδρούπολης! Για την ακρίβεια, το αυτοκίνητο βγήκε από την... καλίμπρα την Πέμπτη και την Παρασκευή πέρασε τεχνικό έλεγχο για το Αττικό.

Μέσα στον μικρό πανικό της προετοιμασίας δεν είδαμε ότι τα μπροστά τακάκια ήταν κοντά στο τέλος και αυτό το καταλάβαμε όταν στην πρώτη ειδική του αγώνα, την πολύ γρήγορη Πεντέλη Ι, είδαμε οτι μείναμε από φρένα στο flying ! Προβλήματα με το καλημέρα δηλαδή. Ευτυχώς που είχαμε κάνει τον πρώτο χρόνο στις 5 συμμετοχές της Ν/2 για τον αγώνα και που μόνο στόχο είχαμε να κρατηθούμε μπροστά από το Σιώτη (και τη συνοδηγό κόρη του) ώστε να επιτύχουμε το στόχο για το Γιώργο. Δεύτερος χρόνος στην ειδική από τον Μάνο Παπαγεωργίου που και εδώ θα δίναμε μια όμορφη κόντρα όπως και κάθε άλλη φορά. Είχαμε πάρει 9" μόνο σ' αυτή την ειδική και τώρά έπρεπε να κάνουμε 2 ειδικές πριν δούμε το service park! Στα γρήγορα έπεσαν τηλέφωνα στην παρέα και βρέθηκαν τακάκια (μεταχειρισμένα από καθημερινό 106) και κανονίστηκε και το service !

Με κάπως πιο ήρεμη διάθεση για τη συνέχεια μιας και είχαμε τη σιγουριά του service ξεκινήσαμε τη δεύτερη ειδική του αγώνα, το Γραμματικό I με 6,5 χλμ που ήταν και η καλύτερη ειδική για τις προτιμήσεις του οδηγού. Εδώ είπαμε να πάμε όσο πρέπει δυνατά για να μη χάσουμε πολύ χρόνο μιας και ακολουθούσε ο Μερκούρης. Με κατεβάσματα ταχυτήτων και χρήση του χειρόφρενου (τα πίσω τακάκια ήταν μια χαρά) κάναμε ... και πάλι τον 1ο χρόνο στα Ν/2 !!! που πραγματικά μας ξάφνιασε. Ο Παπαγεωργίου και πάλι στο 2ο χρόνο 1,5" πίσω μας και έτσι με διαφορά 10" πήγαμε για το μεγάλο Μερκούρη που ξέραμε οτι θα φάμε πολύ ξύλο.

Τρίτη ειδική ο 'Αγιος Μερκούριος Ι με 14,5 χλμ και πολλές στροφές ήταν μια ειδική που δυστυχώς τα φρένα είναι απαραίτητα. Ο Μάνος ήξερε και για τα φρένα μας οπότε λογικά θα μέναμε πολύ πίσω. Και εδώ πήγαμε δυνατά αλλά χωρίς να κουράσουμε τους δίσκους που ξύνονταν και στο τέλος της ειδικής είδαμε ότι είχαμε φάει 23" από το Μάνο αλλά είχαμε κάνει τον 2ο χρόνο Ν/2 !!! Έτσι ήμασταν τώρα 13" πίσω από τον Παπαγεωργίου, στη 2η θέση Ν/2 και με κατεύθυνση προς το service park.

Ο βοηθός service μας και πάλι ήταν ο Νίκος Πάπιστας που είχε το Evo με τα λάστιχα. Όμως τώρα έπρεπε να αλλάξουμε τακάκια φρένων και εμείς δεν είχαμε εργαλεία. Τη λύση την έδωσε ο φίλος Γιώργος Κοσμόπουλος όπου το service του Χρήστου Καλλιέρη που φροντίζει το Clio Ragniotti, έπιασαν το 106 και σε χρόνο dt άλλαξαν τα εμπρός τακάκια και έκαναν το Γιώργο και το Νίκο να νιώθουν... ολοκληρωμένοι οδηγοί αγώνων! μιας και ήταν η πρώτη φορά που έγινε κάποια επισκευή στο 106 πέρα από αλλαγή ελαστικών στις δύο χρονιές που συμμετέχουν σε ράλλυ!!!

Ταυτόχρονα υπήρχε προβληματισμός για τον καιρό που είχε βαριά συννεφιά και έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα πάμε σε ημιβρόχινα ελαστικά ή θα παραμείνουμε με τα στεγνά. Η σωστή επιλογή θα ήταν τα ημιβρόχινα μιας και ακόμα και αν δεν έβρεχε θα ήταν πολύ καλά για τον μουντό και κρύο καιρό που επικρατούσε αλλά θα είχαν μεγάλη φθορά. Έτσι και με λίγη δόση οικονομοτεχνικών κριτηρίων φύγαμε με τα στεγνά μιας και πολλά πληρώματα αλλά και ο Παπαγεωργίου που θα κυνηγούσαμε στη συνέχεια έμεινε με τα στεγνά. Μέχρι να ξανανεβούμε στην Πεντέλη για την επανάληψη της πρώτης μπούκλας, έγινε στρώσιμο σε τακάκια και αγριεμένους δίσκους για να είμαστε ετοιμοπόλεμοι στην αρχή της επόμενης ειδικής.

Στην Πεντέλη ΙΙ ο καιρός είχε αρχίσει να ρίχνει πολύ μικρές ψιχάλες όταν πήραμε εκκίνηση και ευτυχώς που σε όλη την ειδική δεν είχε προλάβει να βρέξει το δρόμο και μπορέσαμε να κάνουμε καλό χρόνο. Πολύ καλό είναι το γεγονός ότι η σειρά εκκίνησης του αγώνα ήταν σύμφωνα με τις κλάσεις και έτσι το παιχνίδι στα βρεγμένα ήταν τίμιο. Στο τέλος της ειδικής είχαμε και πάλι τον πρώτο χρόνο Ν/2 με τον Παπαγεωργίου δεύτερο και 10" πίσω μας (είχε πρόβλημα στην ενδοσυνεννόηση) και έτσι η διαφορά μας μειώθηκε σε 3"! Το παιχνίδι ξεκινούσε από την αρχή σε ένα αγώνα που έπρεπε απλώς να πάμε χαλαρά για να τερματίσουμε.

Στο Γραμματικό ΙΙ μιας έπιασε η βροχή. Με στεγνά σλικ είχαμε πάρει απόφαση να μην αφήσουμε και να κυνηγήσουμε το Μάνο μιας και ήμασταν με ίδια λάστιχα. Βέβαια το να κυνηγηθούν οι δύο πρώτοι της κλάσης με στεγνά σλικ για δύο βρεγμένες ειδικές δεν είναι το πιο σοφό πράγμα... Αυτό το κατάλαβε ο Νίκος όταν στην 4η μόλις στροφή της ειδικής έχασε τον έλεγχο του 106 και με πολύ άγχος και πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ κόντεψε να τα χάσει όλα.. Ευτυχώς έμεινε στο δρόμο και με πιο πολύ μυαλό τερμάτισε την ειδική με το δεύτερο χρόνο Ν/2 παίρνοντας άλλα 2" από τον Παπαγεωργίου που ήταν τρίτος. Πρώτο χρόνο από το Σιώτη που σωστά είχε φορέσει λάστιχα για βροχή.

Η διαφορά με τον Παπαγεωργίου ήταν τώρα μικρότερη του δευτερολέπτου και είχαμε μπροστά μας τον... μισό Μερκούρη μιας και πριν πάρουμε εκκίνηση μάθαμε ότι ήταν κομμένος γιατί θα είχε γλέντι μια ταβέρνα στη μέση της διαδρομής. Το ακούσαμε και αυτό και τουλάχιστο στην κατάσταση που ήμασταν δε θα μας στερούσε μεγάλη χαρά μιας και ήταν πέρασμα επιβίωσης στα υγρά και γλιστερά σημεία της διαδρομής. Με το Γιώργο η απόφαση ήταν κανένα ρίσκο και στρωτή οδήγηση μιας και οι κόποι μιας χρονιάς τελείωναν σε εκείνη την ειδική. Και έτσι έγινε μιας και σε κανένα σημείο δεν υπήρξε πρόβλημα παρά τη μεγάλη ολισθηρότητα με τα ακατάλληλα ελαστικά. Στον τερματισμό ο Νίκος κατέβηκε για να περιμένει τον Παπαγεωργίου που ερχόταν και είχε κάνει πολλά λάθη που του κόστισαν χρόνο. Ο Νίκος είχε κάνει τον 1ο χρόνο στα Ν/2 ακόμα και με αυτές τις συνθήκες με το Μάνο να χάνει 18" στην ειδική αλλά να παίρνει με άνεση τη δεύτερη θέση στον αγώνα αλλά πήρε οριακά και την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Κύπελλο. Φυσικά ο Νίκος και ο Γιώργος είχαν πάρει μια πανυγηρική νίκη και παράλληλα το Κύπελλο Ασφάλτου. Και όλα αυτά μετά την έξοδο στην Αλεξανδρούπολη!

Τερματισμός και απονομή έπρεπε να γίνουν στην πλατεία της Πεντέλης και από την Εθνική Οδό που βρισκόταν το SP έπρεπε να περάσουμε από το μποτιλιάρισμα των εκδρομέων της Κυριακής που επιστρέφανε. Μετά από πολύ ώρα πήραμε και τον τερματισμό στην Πεντέλη όπου και ανοίχτηκαν οι απαραίτητες σαμπάνιες για να γιορτάσουμε το Κύπελλο.

Κάπου εκεί είχαμε τελειώσει με τις αγωνιστικές μας δραστηριότητες για το 2004, μια χρονιά που ποτέ δε φανταζόμαστε ότι θα πήγαινε έτσι όταν ξεκινούσε με το Σπριντ στο Ελατοχώρι !!! Η τελική καταμέτρηση σε πίνακες και βαθμολογίες μας έφερε :
Στην 1η θέση στο Πανελλήνιο Κύπελλο Ράλλυ Ασφάλτου 2004 - Κλάση Ν/2 με τρεις νίκες και τρεις δεύτερες θέσεις,
Στην 1η θέση στο Κύπελλο Ασφάλτινων Σπριντ Βορείου Ελλάδος 2004 - Κατηγορία 1600 κ.ε. με τρεις νίκες σε τρεις αγώνες,
Στην 4η θέση στο Κύπελλο Ράλλυ Βορείου Ελλάδος 2004 - Κατηγορία 1600 κ.ε.
Στην 2η θέση στο 12ο Κύπελλο Σ.Ο.Α.Α.Β.Ε - Κατηγορία 1600 κ.ε.

Παραλειπόμενα :
- Η εσωτερική κάμερα ήταν τέρμα σε zoom και έτσι δεν έχουμε εσωτερικά πλάνα απο τις ειδικές του αγώνα!
- Τα Ferodo Premiere τακάκια που φορέθηκαν στο service ήταν του Γιάννη που μας φιλοξενούσε κιόλας τις ημέρες του αγώνα! και που φυσικά είναι και αυτός κάτοχος ενός Peugeot 106 παρέα με την Εφή και το Δημήτρη.
- Η παρέα είχε και τον Πάνο (Judjer - PSClub.gr ) που μας φιλοξένησε μια εβδομάδα νωρίτερα στις αναγνωρίσεις.
- O ʼρης (Ghost Dog - PSClub.gr) μας έφερε υγρό φρένων το βράδυ του Σαββάτου !
- Εκτός από το Peugeot Sport Club, είδαμε και παιδιά από το 106SportClub.gr όπως το Νίκο, το Βαγγέλη και το Χρήστο που είναι και αγωνιζόμενος.